گروه مهندسی پلیمر، واحدعلوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده
هدف این پژوهش دستیابی به فرمولاسیون یک افزودنی برای تولید فیلمهای پلیپروپیلن اکسازیست تخریب پذیر بود. افزودنی یادشده می بایست طی دورهی عمر مفید فراورده، ویژگیهای آن را حفظ نماید و پس از سپری شدن این دوره، به سرعت موجب تخریب اکسایشی فراورده شود به طوری که بتواند در طبیعت توسط ریزجانداران به عنوان منبع غذایی مورد استفاده قرارگیرد. رفتار اکسایش گرمایی فیلمهای نازک پلیپروپیلن (با ضخامت 50± 250 میکرومتر) دارای غلظتهای وزنی گوناگون از ضداکسندهی فنولی تجاری 1010 و منگنز استئارات، به عنوان مشوق اکسایش، در هر دو حالت مذاب و جامد مورد مطالعه قرارگرفت. پایداری گرمایی-اکسایشی در حالت مذاب با استفاده از گرماسنجی روبشی تفاضلی مورد بررسی قرارگرفت. برای بررسی پایداری گرمایی-اکسایشی در حالت جامد، آزمایش کهنه شدن در آون در دمای °C90 و سپس اندازه گیری تغییر شاخص کربنیل، ویژگی های کششی، شاخص جریان مذاب و چگالی بر روی نمونهها انجام شد. نتیجههای آزمونهای گوناگون نشان داد که با تغییر نسبت غلظتهای منگنز استئارات به ضداکسنده می توان پایداری پلیمر را در هر دو حالت مذاب و جامد تغییر داد. بر این اساس، نشان داده شد که نمونهی دارای 1/0 درصد وزنی منگنز استئارات و 35/0 درصد وزنی ضداکسندهی 1010 پایداری مطلوبی درهر دو حالت مذاب و جامد دارد و همچنین، پس از یک دورهی مشخص پایداری در حالت جامد، می تواند به سرعت متحمل اکسایش گرمایی شود. بنابراین، نتیجه گیری شد که این فرمولاسیون می تواند برای طراحی فراوردهای اکسازیست تخریب پذیر به کارگرفته شود که افزون بر دارا بودن پایداری دلخواه هنگام فراوری مذاب و در زمان مصرف به عنوان یک فیلم، بتواند پس از طی عمر مفید، به سرعت دچار تخریب گرمایی-اکسایشی شده و برای تخریب زیستی نهایی آماده شود.