دانشکده نفت و مهندسی شیمی، دانشگاه آزاداسلامیواحدعلوموتحقیقات، تهران، ایران
چکیده
پوششدهندههای معرفی شده در پژوهش حاضر دارای برتری هایی از جمله سازگاری با پوست، زیست تخریبپذیری و امکان رهایش کنترل شده دارو هستند. ژلاتین و پلیوینیلالکل به عنوان بستر اصلی پوششدهنده و نانوکیتوسان به عنوان عامل بهبود دهنده ویژگی های فیزیکی و مکانیکی و کنترل کننده رهایش دارو در نظر گرفته شد، همچنین به منظور تسکین درد داروی سدیم دیکلوفناک درون بستر پلیمری بارگذاری شد. وزن کل دو پلیمر در 100 میلی لیتر محلول 5 گرم در نظر گرفته شد. نمونههای گوناگون شامل نسبتهای وزنی ژلاتین به پلیوینیلالکل 1/0، 25/0، 5/0، 1، 5/1، 3 و 5/4 ساخته شد. مشخصات ظاهری نمونه شامل نسبت وزنی ژلاتین به پلیوینیلالکل 3، نسبت به نمونههای دیگر بهتر بود بنابراین این نسبت برای دو پلیمر در نظر گرفته شد. در ادامه درصدهای گوناگون نانوکیتوسانبه بستر پلیمری اضافه شد. نتیجه های آزمون استحکام کششی مشخص ساخت که بیشترین استحکام در حضور 1% وزنی نانوکیتوسان به دست میآید. سپس مقادیر گوناگون دارو به نمونه ژلاتین/پلیوینیلالکل/ نانوکیتوسان اضافه شد و ویژگی های گوناگون نمونهها با استفاده از آزمونهای گوناگون شامل استحکام کششی، آزمونپراکندگی نور دینامیکی، رهایش، میکروسکوپ الکترونی روبشی، تورم، تخریبپذیری، آزمون تخریب گرمایی مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه ها نشان داد که برهمکنش مناسب ابین اجزا و نیز توزیع مناسب نانوذره های درون نمونهها ایجاد شده است. همچنین حضور نانوکیتوسان منجر به بهبود ویژگی های گرمایی نمونهها شده است. اندازهگیری میزان رهایش دارو در نمونهها طی مدت زمان 8 ساعت مشخص ساخت که راندمان بارگذاری میزان داروی بهینه بالای 95% است، میزان رهایش در زمانهای اول با سرعت بیشتری بوده است. یافتههای این پژوهش اثبات میکند که ترکیبژلاتین/پلیوینیلالکل/نانوکتیوسان/داروی دیکلوفناک سدیم قابلیت استفاده به عنوان تسکین دهنده پوستی را دارد.