1
دانشکده مهندسی شیمی- دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
2
دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
چکیده
چکیده
ظرفیت جذب و گزینش‌پذیری دو چالش اساسی می‌باشند که گوگردزدایی جذبی با آن روبه‌رو است. یکی از راه‌های غلبه بر این چالش‌ها، استفاده از زئولیت‌های مزوحفره می‌باشد. در این پژوهش، اثرات مزوحفره شدن بر عملکرد گوگردزدایی جذبی با جاذب زئولیت NaY مورد بررسی قرار گرفت. به منظور بهینه‌سازی پارامتر‌‌ها، عملیات سیلیس‌زدایی با مخلوطی از محلول سدیم هیدروکسید (NaOH) و تتراپروپیل آمونیوم هیدروکسید (TPAOH) در دمای محیط با نسبت‌های 75/0، 5/0، 25/0، 0 R= TPAOH/((TPAOH+NaOH))= انجام شد. برای تعیین مشخصات جاذب‌ها از آنالیز‌های XRD، BET، FE-SEM و FT-IR استفاده شد. نتایج نشان داد جاذب ATY (0.5M)-0.25R با مقدار m2/g 03/54 بالاترین مقدار سطح مزوحفره را دارد. در همین حال، عملکرد گوگردزدایی جذبی در یک راکتور نا‌پیوسته با بکارگیری نمونه سوخت‌های بنزینی مختلف حاوی ترکیبات گوگردی تیوفن و دی-بنزوتیوفن آزمایش گردید. نتایج نشان داد که نسبت‌های مختلف محلول NaOH/TPAOH نقش مهمی در جذب ترکیبات گوگردی بازی می‌کنند. هم‌چنین به منظور افزایش ظرفیت جذب، یون فلزی Cu روی جاذب‌های زئولیت مادر و ATY (0.5M)-0.25R تلقیح شد. مشخص شد با تلقیح یون فلزی Cu، ظرفیت جذب جاذب‌ها افزایش می‌یابد به گونه‌ای که جاذب Cu - 0.25R با مقدار 28/18 و mg S/g 83/21 به ترتیب بالاترین ظرفیت جذب ترکیب‌های گوگردی تیوفن و دی‌بنزوتیوفن را دارد. در همین راستا، تأثیر دما بر روی جاذب Cu – 0.25R در جذب ترکیب گوگردی تیوفن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد با افزایش دما میزان جذب تیوفن افزایش می‌یابد و در دمای 50 درجه سانتی‌گراد به حداکثر میزان خود می‌رسد. مطالعات ترمودینامیکی نشان داد فرایند جذب گرماگیر است. مدل‌های سینیتیک جذب ترکیبات گوگردی از معادله شبه مرتبه دوم پیروی کرد. ایزوترم جذب به خوبی بر معادله ایزوترمی لانگمویر منطبق شد و ظرفیت جذب حداکثری آن برای ترکیب گوگردی تیوفن و دی‌بنزوتیوفن به ترتیب 38/18 و mg/g 43/23 به دست آمد.
)