یکی از روش های موثر در فرآیند ازدیاد برداشت از مخازن نفتی به کارگیری فناوری نانو در راستای تغییرات ترشوندگی سنگ مخزن می‌باشد. در این پژوهش ابتدا ترکیب گرافن اکساید- هگزا متیل دی سیلازان GO-HMDS)) سنتز شد و در ادامه به منظور بررسی تغییرات ترشوندگی سنگ مخزن کربناته بکار گرفته شد. با استفاده از آنالیزهای XRD و FTIR ساختار نمونه سنتز شده بررسی شد. در این کار اثر غلظتGO-HMDS (05/0، 1/0 و 2/0 درصد وزنی) بر روی تغییرات ترشوندگی سنگ مخزن با استفاده از آنالیزهای پتانسیل زتا، کشش بین سطحی و زاویه تماس مورد بررسی قرار گرفت. به طوری که با استفاده از آنالیز پتانسیل زتا بهترین نمونه یعنی غلظت 2/0 درصد وزنی نانوسیال GO-HMDS جهت بررسی تغییر ترشوندگی بدست آمد که مقدار مقدار پتانسیل زتا برای این غلظت mv 36- تعیین گردید. همچنین نتایج حاصل از آزمایش‌های کشش بین سطحی و زاویه تماس بین سنگ مخزن و محلول GO-HMDS بهترین مقدار در غلظت 2/0 درصد وزنی بدست آمد به طوری که در این غلظت کشش بین سطحی از مقدار اولیه 1/15 به mN/m 9/12 کاهش یافته و زاویه تماس از حالت اولیه °161 به °44 تقلیل یافت. بنابراین نانو سیال سنتز شده (غلظت 2/0 درصد وزنی از محلول GO-HMDS) باعث کاهش کشش بین سطحی، زاویه تماس و تغییرات ترشوندگی سنگ شده و در نهایت منجر به آبدوستی سطح مغزه کربناته می شود.
)