مطالعه آزمایشگاهی شیرین سازی آب شور به روش تقطیر غشایی با نیرو محرکه ترموالکتریک

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 گروه مهندسی شیمی، دانشکاه اصفهان، اصفهان، ایران

2 گروه مهندسی شیمی، دانشگاه اصفهان، اصفهان

چکیده

این پژوهش به منظور بررسی امکان کاربرد روشی نوین برای تأمین نیروی محرکه فرآیند شیرین‌سازی آب به روش تقطیر غشایی انجام گرفت. در این پژوهش، یک سامانة آب شیرین‌کن با روش تقطیر غشایی تماس مستقیم طراحی و ساخته شد. در این سامانه، از غشاهای آب‌گریز متخلخل پلی-وینیلیدن فلوراید (سایز منافذ 5/0 میکرومتر) و پلی-تترافلوئورو اتیلن (سایز منافذ 45/0 میکرومتر) با سطح مؤثر 12 سانتیمترمربع استفاده شد و انرژی گرمایشی و سرمایشی مورد نیاز این فرآیند از طریق ماژول ترموالکتریک به صورت همزمان تأمین گردید. سپس برای بررسی تأثیر عوامل غلظت خوراک، نسبت دبی جریان گرم به سرد، زمان و نوع غشاء بر شار محصول تراوش شده، درصد جداسازی نمک و انرژی مصرفی ویژه، طراحی آزمایش‌ها توسط نرم‌افزار Design Expert و با روش سطح پاسخ (RSM) و با استفاده از طرح مرکب مرکزی (CCD) انجام شد. بیشترین تأثیر بر شار محصول تراوش شده را به ترتیب نوع غشاء، غلظت خوراک، برهم‌کنش بین غلظت خوراک و نوع غشاء و نسبت دبی جریان گرم به سرد داشتند. برای غلظت معادل با آب دریا (35 گرم بر لیتر)، میزان شار محصول تراوش شده به ترتیب از غشاهای پلی-وینیلیدن فلوراید و پلی-تترافلوئورو اتیلن در کمترین حالت، 3/50 و 8/5 و در بیشترین حالت، 1/141 و 3/16 کیلوگرم بر مترمربع.ساعت به دست آمد. درصد جداسازی نمک برای غشاء پلی-وینیلیدن فلوراید بیش از 1/88 درصد و برای پلی-تترافلوئورو اتیلن بیش از 6/99 درصد به دست آمد. بیشترین اثر بر درصد جداسازی را نیز به ترتیب نوع غشاء، غلظت خوراک و برهم‌کنش بین غلظت خوراک و نوع غشاء داشتند. در بهترین شرایط عملیاتی، شار عبوری و انرژی مصرفی ویژه برای غشا پلی-وینیلیدن فلوراید به ترتیب برابر با 6/282 کیلوگرم بر مترمربع.ساعت و 299 کیلوژول بر کیلوگرم به دست آمد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات